چکیده
مسائل برنامهریزی در قلمرو عمومی لزوما همان سادگی مسائل علوم تجربی را ندارند.پیچیگی سازمان یافته(نهادینه)این دسته مسائل آنها را از مسائل دیگر عرصه‌ها متمایز میسازد.سه رویکرد سیستمی، استراتژیک و اقتضایی نتیجه تلاش‌های سازمان یافته‌ای هستند که در سیر تحول تفکر و عمل برنامهریزی و مدیریت،هر یک از طریق ابزارها و روش‌هایی در پی چیرگی بر این دسته از مسائل برآمده‌اند و هرکدام کمابیش موفقیت‌هایی نیز به دست آورده‌اند.اما پیچیدگی،عدم‌قطعیت،ابهام،وجود پیوندهای درونی و چیزهایی از این دست در بین مسائل برنامهریزی،یافتن راه‌حل برای آنها را بسیار دشوار ساخته است.در آغاز قرن جدید به نظر می‌رسد انگاره‌هایی چون برنامهریزی مبتنی بر همکاری و برنامهریزی مبتنی‌بر تشریک مساعی و نیز ایدهء حکمرانی خوب،مکمل برنامهریزی استراتژیک و به دنبال آن برنامهریزی هماهنگ‌ساز شده‌اند. برنامهریزی از ارکان و ضرورتھای اساسی دستیابی به اھداف از پیش تعیین شده محسوب میشود. به این معنا که، برنامهریزی میتواند کوتاهترین مسیر در تحقق ھر ھدفی را تعیین و تبیین کند و با صرفه جویی در زمان، نیرو و ھزینهھای مورد نیاز، دستیابی به ھدف تعیینشده را سھولت بیشتر بخشد. کنترل و ھدایت پدیدهھای جھان امروز نیز در سمت و سوی اھداف مورد نظر، بدون تدوین و تبیین برنامه به ھیچ وجه میسر نیست. در واقع برنامهریزی است که با ایجاد بستر مناسب برای شناخت امکانات و محدودیتھا، تمھیدات بھرهگیری بھینه از امکانات موجود و تبدیل محدودیتھا و تھدیدھا به فرصتھا را فراھم میسازد و از انحراف به بیراھهھا و مسیرھای پرفراز و نشیبی که نه تنھا به اھداف تعیینشده ختم نمیشود، بلکه موجب دوری از آنھا و بروز مشکلات و تنگناھای متعدد میگردد، پیشگیری میکند. دانلود تمامی فایل های شهرسازی، معماری، عمران به صورت رایگان از بهترین سایت تخصصی ایرانیان شهرساز
