مستند تخصصی شهرسازی کشاورزی عمودی
بر اساس پیش بینی های سازمان ملل، جمعیت جهان در نیمه قرن اخیر به حدود ۹ بیلیون نفر خواهد رسید
و 70 تا 80 درصد این جمعیت در شهر‌ها زندگی خواهند کرد.
حال برای تأمین غذای این مقدار جمعیت، فعالیت کشاورزی بیشتری مورد نیاز است و زمین های بیشتری باید زیر کشت بروند.
همچنین، همه ساله مقدار زیادی از غذایی که تولید می شود، به هدر می رود. بر اساس تحقیقات به دست آمده،
وسعت زمین های قابل کشت محدود شده است. در حال حاضر، ۸۰۰ میلیون هکتار از زمین های کره زمین زیر کشت است،
یعنی چیزی به وسعت آمریکا شمالی. این به این معنی است که برای سیر کردن شکم ۳ بیلیون مردمی
که تا سال ۲۰۵۰ به ما ملحق خواهند شد، زمینی به اندازه کشور «برزیل» مورد نیاز است
که متأسفانه زمینی به این وسعت برای کشاورزی در کره زمین وجود ندارد؛
به علاوه کشاورزی با روش سنتی و در مراتع بزرگ با مساحت زیاد، با جاری کردن مقدار زیادی از سم ها و آفت کش های شیمیایی
در رودخانه ها و دریاها، رانش و فرسایش خاک و همچنین از دست دادن
خاک حاصلخیز و رواناب کشاورزی تأثیرات جبران ناپذیری روی اکوسیستم محیط زیست گذاشته است.
بنابرین، برای جبران این خسارات وارده و همچنین استفاده بهینه از زمین کشاورزی، کشاورزی عمودی یا طبقاتی،
یکی از بهترین راه حل ها در پاسخ به نیازهای دنیای شهری ست که با تکیه بر آن می شود
هم مشکلات جهانی غذا را در دنیای مدرن و شهرنشینی امروزه حل کرد، و هم با روش توسعه پایدار،
به بهبود اکوسیستم جهانی کمک کرد. مزارع عمودی را در ساختمان های چند طبقه و در مراکز شهرهای بزرگ احداث می کنند.
آنها در صورتی که به خوبی اجرا شوند، می توانند نویدبخش حیاتی دوباره،
تولیدات کشاورزی پایدار و ایمنی تدارک غذاهای متنوع در تمامی فصول سال باشند
و حتی قادرند اکوسیستمهای موجود را که قربانی مزارع افقی هستند، به مرور ترمیم سازند.
