مقاله دگرگونی در نظریه های برنامه ریزی شهری و تأثیر آن بر روش های ارزیابی
مطرح شدن مقوله هایی چون انسان کردن علم، ملاحظات ارزشی و اخلاقی، افکار عمومی، نظریات و تجربه های مردم و عوامل فرهنگی در دیدگاههای جدید برنامه ریزی، از جمله در نظریه های انسان گرایانه و نظریه های مبتنی بر ارزش های اخلاقی، متفاوت با مبحث “عاری از ارزش بوده” در سنت منطق گرا و علم گرای برنامه ریزی می باشد. در یک روند تکاملی، برنامه ریزی عاری از ارزش، به تدریج، جای خود را به برنامه ریزی مبتنی بر ارزش ها می سپارد، روش های ارزیابی نیز در فرآیند اصلاح و تکمیل خود، از تحلیل هزینه و فایده خالص اقتصادی طرح ها، به تحلیل منافع گروه های متأثیر از اقدامات برنامه ریزی و عدالت و مشارکت و محیط زیست رسیده اند. از آن جا که نظریه های نو در برنامه ریزی شهری، تأکید خاصی بر تأمین نیازهای جوامع شهری با در نظر گرفتن معیارهای جدید توسعه، از قبیل کیفیت زندگی، حقوق انسانی، عدالت اجتماعی، رفاه، آرامش و امنیت، زیبایی و آزادی دارند، لازم است روش های ارزیابی هدف ها و آثار طرح ها و برنامه ها متناسب با نیازی و آزادی دارند، لازم است روش های ارزیابی هدف ها و آثار طرح ها و برنامه ها متناسب با نیازی که به داوری ارزشی دارند با شرایط تازه منطبق گردند.
برنامه‌ریزی یا طرح‌ریزی یعنی اندیشیدن از پیش. متخصصین از زوایای متعدد برای برنامه‌ریزی تعاریف متعددی ارائه کرده‌اند که برخی از آنها از این قرار است:
- تعیین هدف، یافتن و ساختن راه وصول به آن،
- تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کارهایی باید انجام گیرد،
دانلود تمامی فایل های شهرسازی، معماری، عمران به صورت رایگان از بهترین سایت تخصصی ایرانیان شهرساز
