چکیده
به‌طور عام شهر گونه‌ای از فضای زیست انسانی است که به تدریج در یک بستر طبیعی محیطهای اجتماعی و انسان ساخت
آن شکل گرفته است.آنچه به‌صورت سیمای کالبدی موجود شهر عینیت یافته یک‌باره و همواره در محدوده عمر انسانی اتفاق نیافتاده،
بلکه حاصل برخوردها و نگرش‌های متفاوتی بوده که طی دوره‌های گذشته تاریخی شهر تجربه نموده است.
شهر تاریخی تبریز نیز متشکل از هشت منطقه،با ترکیبی از هفت بافت متفاوت شهری است.
اغلب بافت‌های یادشده از منظر شهرسازی و در مقایسه با شهرهای مدرن عصر حاضر نارسایی‌های عمده دارند.
توزیع نامتعادل و غیر متعارف تراکم‌های شهری،بافت‌های مسکونی مساله‌داری را به‌وجود آورده
که رفع و ساماندهی آنها هزینه‌های سنگین را بر پیکره شهر تحمیل خواهند نمود.در چند دهه اخیر دو نوع برخورد،یکی در راستای ساماندهی و دیگری در دوری از سامان‌بخشی فضایی- کالبدی صورت گرفته است.این مطالعه براساس اسناد و منابع کتابخانه‌ای تاثیر سیاست ها و اقدامات مدیریتی را بر توزیع تراکم‌های شهری مورد ارزیابی قرار می‌دهد. شهر تبریز از هشت منطقه شهری با ویژگی‌های فضایی-کالبدی متفاوت به های مسکونی شهر در چهار منطقه شهری یک،دو،سه و چهار قرار دارند که در این میان در این دوره شهر تبریز شاهد شکل‌گیری بافت‌های طراحی شده(شهرسازانه)و ماهه اول سال 8731 در محدوده شهر تبریز با مساحتی حدود 54/26 هکتار اجرا شده به در حالی است که زاویه بحرانی در اول دی‌ماه برای شهر تبریز در حدود 82 درجه محاسبه به‌طور کلی پی‌آمدهای ناشی از افزایش تراکم شامل موارد زیرین بوده است: 1)در هم ریختن سازمان فضایی-کالبدی شهر،2)ظهور بناهای مرتفع در درون بافت ماخذ:استخراج از داده‌های آماری معاونت شهرسازی شهرداری تبریز مجموع سهم سرانه اعتبارات پارک‌ها و فضاهای سبز شهری منطقه یک و چهار جدول 3 سهم سرانه اعتبارات عمرانی در شهرداری‌های مناطق شهر تبریز طی هفت سال(08-4731).
