چکیده
محله به عنوان یکی از مهمترین عوامل هویتساز شهری در گذشته ایران، محیطی مطلوب را برای شهروندان فراهم میساخت. در این میان سرنوشت زنان ایرانی به دلیل شرایطی ویژه، به گونهای عمیقتر با محلههای شهری در هم گره خورده است. با این حال، در بررسی سیر تاریخی عملکرد محلههای شهری، فرآیند رو به افولی دیده میشود. چرا که عملکرد این کانونها به تدریج تضعیف شده است. زنان برخلاف گذشته از برنامههای شهری حذف شده و شهرها به محیطی کاملا مردانه تبدیل شدهاند. حتی برنامهریزی شهری جدید نیز از عهده رفع تضادهای عمیق موجود در شهرها بر نیامده است. این مقاله، حاصل پژوهشی است که با استفاده از روش تحلیل محتوا، فرآیند هویت محلهای را از گذشته تا امروز ردیابی و جایگاه برنامهریزی شهری جدید در تقویت هویت محلهای و جلب رضایت زنان را بررسی کرده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که برای بهبود وضع موجود، توجه به الگوی بومی این سرزمین در ساختار شهرها بسیار ضرورت دارد. همچنین، ایجاد کانونهای مشارکتی زنان برای فعالسازی محیط فیزیکی شهر، ایجاد و تقویت نظام محلهمحور در ارائه خدمات شهری و احیای فضاهای عمومی در محلهها، بسیار موثر خواهد بود. همسایگی یا محله به اجتماع ساکن و متمرکز در یک منطقه یا محله کوچک در داخل یک مکان بزرگتر مانند شهر، شهرک، حومه شهر یا منطقه روستاییگفته میشود. همسایگان اغلب گروه‌هایی اجتماعی هستند که دارای تعاملالت چهره به چهره و روزمره هستند. محققان بر روی یک تعریف دقیق از همسایگی توافق ندارند اما یک تعریف اولیه می‌تواند این باشد . دانلود تمامی فایل های شهرسازی، معماری، عمران به صورت رایگان از بهترین سایت تخصصی ایرانیان شهرساز
